Vrijwilligerswerk is de kurk waar de lokale gemeenschap op drijft. Wie zijn die vrijwilligers op Sterksel? Wij spraken met Edwin Broekman: ‘Meedoen en een beetje verantwoordelijkheid nemen. Dat is goed voor iedereen.’


Edwin werd in 1970 geboren te Volkel. Als éénjarige verhuisde hij naar Sterksel, waar vader Koos bedrijfsleider werd op het Varkensproefbedrijf aan de Vlaamse weg. In 1971 kreeg hij er een zusje bij.   

Vader Koos was afkomstig uit Malden en verhuisde naar Sterksel. Hier zwaaide hij jarenlang, tot aan zijn pensionering, de scepter op het Sterkselse Varkensproefbedrijf. Daar werden proeven gedaan met betrekking tot het verbeteren van de huisvesting, voersystemen, klimaatbeheersing, groen label systemen, etc. voor varkens. Het varkensproefbedrijf groeide uit tot een begrip bij de boeren in heel Nederland. Edwins’ moeder Tonnie verrichtte hand- en spandiensten op het bedrijf en zij was gastvrouw. Er kwamen veel bezoekers om kennis op te doen, niet alleen uit Nederland en de buurlanden, maar soms  zelfs wereldwijd. De open dagen werden op jaarbasis door meer dan drieduizend mensen bezocht.  

Momenteel is de WUR (Wageningen University & Research) eigenaar van de grond en de gebouwen. De gebouwen staan leeg en er wordt gezocht naar een nieuwe bestemming.  

Wil je iets over je jeugd vertellen? ‘Voetballen is voor mij altijd, tot op de dag van vandaag, heel belangrijk. Mijn vader was bestuurslid, voorzitter en coach bij de RKSV Sterksel. Het hart hebben voor de voetbalsport is me met de paplepel ingegeven.  
 
Als er iets te feesten viel, was ik er graag bij. Ook bij de organisatie. Meer dan tien jaar organiseerden wij op de tweede zaterdag van september een ‘fistje’ op de Vlaamseweg. Het ontstond als een feestje georganiseerd door een vriendengroepje, maar het groeide uit tot een serieus evenement waar ook veel bezoekers uit de regio naar toekwamen.      

Naast voetballen moest er ook nog gestudeerd worden. Het was soms een hele opgave om daar voldoende tijd voor vrij te maken. Na het Strabrecht in Geldrop heb ik de HAS (Hogere Agrarische School) in Den Bosch gedaan. Vervolgens heb ik twee jaar in Amerika gestudeerd voor mijn Master in Animal Nutrition, een specialisatie in diervoeding. Onderzoek en studie. Na verdediging van mijn proefschrift ben ik weer naar Sterksel gekomen.’

Wat doe je voor de kost? 'Al weer een jaar of acht ben ik productmanager Benelux voor Rettenmaier Benelux, een Duits familiebedrijf. Met een wereldwijd verkoop-, advies- en servicenetwerk zorgen wij voor een perfecte technologieoverdracht en efficiënte serviceondersteuning aan onze klanten. Als competente samenwerkingspartner met technologische knowhow hebben wij een open oor voor opdrachten en problemen van onze klanten met betrekking tot natuurlijke vezels. Die zijn onder andere voor in voer van landbouwhuisdieren, zoals voor kippen, varkens en runderen, maar bijvoorbeeld ook voor in honden-, katten- en visvoer. Met onze vezels leggen kippen schonere eieren en gaan katten minder of niet meer hoesten. Voor mijn werk heb over de hele wereld gereisd; van Indonesië tot Thailand en van de Filippijnen tot Rusland.’ 

Waarom woon je nog op Sterksel? ’Vanaf de Vlaamseweg ben ik verhuisd naar een nieuwbouwwoning aan de Kanhoeve. Later ben ik nog een keer verhuisd naar mijn huidige woning, ook aan de Kanhoeve. Ik heb het hier geweldig naar mijn zin. Ik woon in een fijne buurt, er is veel groen en je bent zo op snelwegen. Voor de Benelux woon je hier heel centraal. En ook belangrijk: dicht bij PSV.'  

Dit interview gaat over vrijwilligerswerk. Waarom doe je dat eigenlijk? ‘Je wilt maatschappelijk betrokken zijn en als je dan wordt gevraagd dan gaat dat eigenlijk automatisch. Ik ben lid van het CDA Heeze Leende Sterksel. Acht jaar heb ik in de gemeenteraad gezeten.’ Waarom CDA? ‘Ik sta achter de uitgangspunten. Het is een partij in het midden. Wat ik heel belangrijk vind, is verantwoordelijkheid nemen, dingen doen en niet aan de kant staan te roepen.’ 

Is de doorstart van Sterksel Kermis in 2012 een mooi voorbeeldje van verantwoordelijkheid nemen, adequaat handelen, samenwerken en bijdragen aan leefbaarheid? Jij was daar toch ook bij betrokken? ‘In 2012 dreigde de kermis in Sterksel niet door te gaan. Een paar weken voor het kermisweekend had het college van de gemeente Heeze-Leende definitief besloten dat de gemeente geen geld zou bijdragen  aan de kermis. Het college wilde geen subsidie geven aan een commercieel evenement en was bang dat andere kernen ook geld zouden willen voor een kermis of een ander evenement. Meerdere exploitanten wilden alleen naar Sterksel komen als er garanties waren met betrekking tot inkomsten. Kermis was met Pinksteren, over vier dagen. Ik mag wel zeggen dat Rob Scheepers en ik op dat moment de kartrekkers waren. In samenwerking met de bevolking en een aantal sponsoren realiseerden we dat er binnen korte tijd enkele duizenden Euro’s bijeengesprokkeld werden. Er werd voor een gezonde financiële basis gezorgd en  de eerste van een reeks zéér geslaagde kermissen was een feit. De Stichting Leuk! op Sterksel is vanaf 2012 de succesvolle organisator van de kermis.’  

De RKSV Sterksel betekende veel in Huize Broekman. Jouw vader was een tijd voorzitter. En over verantwoordelijkheid nemen gesproken, wat heb jij voor de voetbalvereniging gedaan? ‘Ik ben al heel jong lid geworden en ik heb meer dan 40 jaar gevoetbald.  Zo’n tien jaar was ik voorzitter en vele jaren heb ik de kantine beheerd. Uiteraard vertrok je dan als laatste. Dat hoorde in die tijd bij de functie. En ik ben trainer, scheidsrechter en coach geweest. In die tijd is ook het afdak geplaatst bij de kantine, de toiletgroep vernieuwd, de beregening op het hoofdveld gemaakt en zijn de maairobots geinstalleerd.

De jeugd was toen wat trouwer dan tegenwoordig. Ze hebben ook meer dingen aan de hand dan vroeger en ze zijn wat gemakkelijker in het afmelden voor een training of wedstrijd. Tot diep in de nacht op stap gaan betekende vroeger niet dat je ’s anderendaags niet of te laat kwam voetballen. Ook ouders zijn door elkaar wat minder bij de vereniging betrokken dan vroeger. Gelukkig betekent de club voor veel Sterkselnaren elke week een aantal uren sport en vermaak en draagt ze bij aan de opvoeding van de kinderen. Het als team samen voor resultaat leren zorgen, is goed. 

In die tijd zijn we ook gestart met damesvoetbal. Dat heeft vanaf het begin goed gelopen en het voorziet in een behoefte. 

Van de Ossedrijvers was ik zes jaar voorzitter. In 2004 was ik prins en vanaf toen zit in de Raad van 11. De carnaval organiseert veel activiteiten waar mensen bij elkaar komen, voor jong en oud. Het heeft een sociale functie. Nieuwe inwoners van Sterksel kunnen probleemloos aansluiten en gelukkig doen ze dat ook. De carnavalsoptocht, een lunch waarop het hele dorp  welkom is, tonpraatavonden, ziekenbezoek, kruimeltjesbal, seniorenbal, een receptie, een boerenbruiloft, prinsverkiezing en oliebollen bakken: het is er allemaal. En iedereen kan meedoen.'  

Nog een laatste toevoeging? ‘Meedoen en een beetje verantwoordelijkheid nemen. Dat is goed voor iedereen.’
 
Meer vrijwilligers in beeld >>>