Riëtte Nijboer- van Oss (1956) is geboren op Sterksel als tweede in een gezin met acht kinderen, drie jongens en vijf meisjes. ‘Mijn vader is Leo van Oss, geboren in Ewijk, gemeente Beuningen in de provincie Gelderland. Hij was landbouwer en werkte later in de bouw en vervolgens bij Philips. Mijn moeder is Dora Lommerse en is geboren op Sterksel. Vader is 90 jaar geworden en moeder 86. De laatste jaren verbleef vader in Marishof, maar verder zijn ze hun hele leven op Sterksel blijven wonen. In haar vrije tijd fokte mijn moeder Vlinderhondjes en mijn vader pony’s. Met de pony’s bezochten zij keuringen en fokdagen door heel Nederland. Vader is altijd lid geweest van het kerkelijk zangkoor. Op latere leeftijd reed hij de buurtbus. Tot op hoge leeftijd fietste hij voor het slapen gaan een rondje door Sterksel.’

 

Wil je iets over je jeugd vertellen? ‘Ik ben geboren en getogen op Sterksel. In mijn jeugd was ik bij het kerkkoor en heb ik gehandbald. Ik was ongeveer twaalf jaar lid van Handbalvereniging De Vlinders, waarvan zo'n vijf jaar bestuurslid. Het was een fanatieke club en we speelden zaal- en buitencompetities. Ik dacht dat we een keer kampioen zijn geworden.

Ik heb altijd kleuterjuffrouw willen worden. Thuis speelden we al schooltje maar we hebben ook veel buiten gespeeld. We hadden, voor het begrip van toen, een royaal huis met volop ruimte er omheen. Ideaal om met andere kinderen samen te spelen. Het was bij ons de zoete inval.

Mijn eerste kennismaking met school was als leerlinge op de Sint Bernadette Kleuterschool. Daarna werd het de Sint Aloysiusschool, de lagere school. Deze scholen zijn in 2009 samengegaan onder de naam ‘De Talententoren’. En, daar ben ik wel een beetje trots op: die naam heb ik bedacht.

Na de basisschool ben ik naar de MAVO gegaan en vervolgens naar de Kleuteropleiding in Eindhoven. Na die opleiding ben ik op 4 december 1976, zonder sollicitatie maar op voorspraak van pastoor Vervoordeldonk, als leerkracht in Sterksel begonnen. De pastoor was ook voorzitter van het schoolbestuur. Ik heb er gewerkt tot mijn pensioendatum, 30 april 2021. Bij die gelegenheid werd ik getrakteerd op een prachtig afscheid.’

Riëtte heeft een dochter: Floortje. Ook zij woont op Sterksel en is eigenaresse van Kinderdagopvang De Droomboom. In 2004 is Riëtte getrouwd met Henk Nijboer. Henk werkte tot zijn pensioen bij VDL Kunststoffen BV in Nederweert als proefspuiter en opleider. Zijn hobby’s zijn wandelen en fietsen. Hij is lid van de EHBO vereniging in Sterksel, helpt mee in de buurtsuper en rijdt de buurtbus.

Waarom woon je nog op Sterksel? ‘Twaalf jaar heb ik in Heeze gewoond en zestien jaar in Maarheeze, maar leven en werken deed ik op Sterksel. Eens Sterksel, altijd Sterksel! Hier liggen mijn roots, hier wil ik zijn en voel ik me betrokken bij het dorp.’

Dit interview gaat over vrijwilligerswerk. Waarom doe je dat eigenlijk? ‘Het is leuk om te doen. Je voelt je betrokken en het komt gewoon op je pad. Dan ga je dat automatisch doen.’

Bij welke verengingen doe je vrijwilligerswerk of heb je vrijwilligerswerk gedaan en waarom? ‘Laat ik beginnen met de Jeugdvakantieweek. Op enkele jaren na ben ik er zolang als de Jeugdvakantieweek bestaat, bij betrokken geweest. Een paar jaar heb ik in het bestuur gezeten, maar dat was niet te combineren met mijn werk. Nu zit ik in de keukenploeg. Die is spontaan ontstaan in samenwerking met leden van Vrouwen op Sterksel, het vroegere Vrouwen van Nu. Een aantal oma’s behoort tot de harde kern van de ploeg.’

En carnaval? ‘Zo’n 35 jaar heb ik de dansmarietjes onder mijn hoede gehad. Het 33e jaar hebben we gevierd met een toernooi in de theaterzaal van Kempenhaeghe. Dat was geweldig. Helaas is dat ter ziele gegaan. Er werden steeds hogere eiser gesteld aan leraressen en accommodaties en de animo nam af. Heel jammer.

In 1980 was ik prinses. Gerard van den Boomen, mijn toenmalige echtgenoot, was prins. Tja, wat heb ik gedaan bij de carnaval? Ik heb 20 jaar in het bestuur gezeten. Ik zit / zat in de organisatie van de prinsencommissie, de carnavalskrant, de jeugdcommissie, de 55+ commissie, de optochtcommissie, de materialencommissie, de tonpraatcommissie, de oud ijzercommissie en de ziekenbezoeken.

De laatste drie jaren help ik een dagdeel in de week bij de Huiskamer. Een uurtje per maand lees ik in de bieb voor aan de jongeren van 0-4 jaar. Voorlezen is enorm belangrijk voor kinderen, vooral voor de taalontwikkeling en de sociale en emotionele beleving. Alle kinderen, ook uit de omgeving, die nog niet op school zitten, zijn welkom en deelnemen is gratis.

Afgelopen najaar ben ik gestart met het poetsen in de winkel. Ik vind de winkel heel belangrijk voor het dorp. Het is een ontmoetingsplek voor jong en oud. En als je iets belangrijk vindt, moet je er ook wat voor willen doen.

Voor het vierde jaar organiseren we in Sterksel weer een wandelvierdaagse. We hebben een klein stuurgroepje en veel vrijwilligers die het mogelijk maken om twee avonden vanuit de boerderij op Kloostervelden en twee avonden vanuit Dorpshuis Valentijn verschillende afstanden te wandelen.

Afgelopen vrijdag, 17 januari, zijn we met twee mensen in de huiskamer gestart met knutselen voor basisschoolleerlingen. Er was een grote opkomst. Vandaar dat de volgende keer al weer is ingepland op 21 februari van 13.30-15.30 uur.’

Zijn we nog wat vergeten? ‘Nee, alleen een paar kleinigheidjes, maar die hoef je niet te vermelden. In de jaren dat ik voor de klas stond heb ik altijd geholpen bij de activiteiten van het Oranjecomité en het Sint Nicolaascomité. Ik doe bloemschikken bij activiteiten van Vrouwen op Sterksel en bij het eetpunt. De bloemen komen allemaal uit mijn eigen tuin, een grote tuin, met veel variatie en veel werk. Maar het is echt mijn passie. Bloemen die ik over heb zet ik regelmatig in vaasjes langs de weg. Wie een bloempje wil kan tegen een kleine vergoeding een bosje meenemen. Bij gelegenheid graag het vaasje weer terugbrengen. Een ander vaasje is ook goed.
Ik doe mee met de schoendozenactie en aan het verzamelen van winterjassen en zo voor vluchtelingen. Als dingen op mijn pad komen waar ik kan helpen, dan doe ik het, zeker als het gaat om hergebruik van kleding en kinderspeelgoed. Per slot van rekening zijn we toch op de wereld om elkaar te helpen?


Meer vrijwiligers in beeld >>>