Joep werd in 1944 geboren in Utrecht als eerste in een gezin met vier kinderen, drie jongens en een meisje. ‘Mijn vader is Guus Kooij, geboren in Loenen aan de Vecht. Van beroep was hij verzekeringsinspecteur. Mijn moeder is Joke Groote Wolthaar, afkomstig uit Raalte. We waren een doorsnee gezin in een grote stad, waar moeder voor de kinderen zorgde.’

Wil je iets over je jeugd vertellen? ‘In mijn jonge jaren was ik misdienaar en daarna werd ik acoliet. Als er begrafenissen of kerkelijke vieringen onder schooltijd waren, mocht je daar als misdienaar naar toe. Dat waren gewaardeerde onderbrekingen. En ik ben ook misdienaar bij kardinaal Alfrink op de Maliebaan geweest. Dat vond ik toen wel interessant.’

Hobby, sport? Was je ergens bijzonder in, verzamelingen? ‘Toen ik 12 was ben ik in verenigingsverband gaan schermen. Dat heb ik een jaar of acht gedaan. Ook wedstrijden. Onze instructeur was een Hongaar, een bijzondere man.’

Opleiding? ‘Vader was veel ziek en we hadden het niet erg breed thuis. Op mijn zeventiende ging ik naar de Latijnse school in Gemert. Daar leerde ik Brabant kennen en daar heb ik mijn middelbare school afgemaakt. In 1964 ben ik naar de Sociale Academie in Eindhoven gegaan. Het was een van de mooiste tijden in mijn leven, zonder zorgen en zonder verantwoordelijkheden. In de avonduren heb ik daarna nog enkele jaren rechten en psychologie gestudeerd.

In 1964 leerde ik Mariet van Melick uit Sint Odiliënberg kennen en in 1968 zijn we getrouwd. We verhuisden naar Harmelen (tegenwoordig Gemeente Woerden). Daar is mijn zin in politiek ontwikkeld en ik ben er gemeenteraadslid en wethouder geweest. In Harmelen werd in 1970 onze dochter Saskia geboren en in 1973 onze zoon Laurens. Saskia woont met haar partner en twee kinderen in Hengelo. Laurens woont in Heeze en heeft twee geadopteerde jongens. In 1981 is Laurens voor een aantal jaren op Kempenhaeghe komen wonen. Om bij hem in de buurt te zijn, zijn wij naar Sterksel verhuisd.

Na de Sociale Academie ben ik in Amsterdam bij het Ministerie van Justitie gaan werken, onder andere als afdelingshoofd in een jeugdgevangenis. Later kreeg ik een wat mobielere functie, waarbij ik door het hele land moest reizen en waardoor een verhuizing naar Sterksel mogelijk werd. Toen onze dochter ging studeren zijn we in 1989 naar Sterksel verhuisd.

Eerst hebben we in het Churchillpark gewoond en een jaar of tien geleden hebben we een nieuw, volledig energieneutraal huis gebouwd op Kloostervelden.’

Dit interview gaat over vrijwilligerswerk. Waarom doe je dat eigenlijk? ‘Omdat ik vind dat dat moet. Je moet wat doen voor je medemensen. Ik zit en zat in allerlei besturen en ik was politiek actief, maar vrijwilligerswerk kan van alles zijn. Het gaat er niet om, wat je doet als je maar wat doet. Niks doen is voor mij geen optie.’

Wat heb je zoal gedaan? ‘Waar zal ik beginnen? Ik was acht jaar voorzitter van de EVN (Epilepsie Vereniging Nederland. Tegenwoordig heet dat EpilepsieNL. Dit is een startpunt voor iedereen die met epilepsie te maken krijgt. In Nederland raakt epilepsie de levens van zo’n 200.000 mensen en er zijn meer dan een miljoen betrokkenen, zoals familie, vrienden en collega’s. EpilepsieNL zet zich in om de impact van epilepsie te verminderen en de kwaliteit van leven te verbeteren. Dit doen ze door te investeren in wetenschappelijk onderzoek en praktische oplossingen en het vergroten van herkenning en begrip. Lotgenotencontact is een belangrijk onderdeel van hun activiteiten.

Ik was lid van de Raad van Toezicht van de Hans Berger Kliniek te Breda. Dat was een zelfstandig behandelcentrum voor epilepsie, dat later gefuseerd is met Kempenhaeghe. Zo’n tien jaar zat ik in Raad van Toezicht van Kempenhaeghe.

Acht jaar was ik gemeenteraadslid in Maarheeze en daarna acht jaar gemeenteraadslid in Heeze-Leende. Zes jaar was ik lid van de Commissie Beroep en Bezwaar van de A2 Gemeenten. Als iemand het niet eens is met een besluit van de gemeente, kan hij binnen 6 weken bezwaar maken. De gemeente kan vragen langs te komen om het bezwaar te bespreken. De bezwarencommissie adviseert burgemeester en wethouders; ze is dus niet beslissingsbevoegd. Leuk en interessant werk.

Tien jaar was ik voorzitter van de Klachtencommissie van het Sint Annaziekenhuis. Soms gaat er iets mis in de communicatie of is er een misverstand of gaat er echt iets fout. De medewerker kan dan opheldering geven. Vaak voorkomt zo'n gesprek verdere onduidelijkheden. Als dat niet lukt kun je contact opnemen met een van de klachtenbemiddelaars. Ben je niet tevreden over de hulp van de klachtenbemiddelaar dan kun je terecht bij de klachtenonderzoekscommissie van het Anna.

Ook ben ik jarenlang voorzitter geweest van de regionale klachtencommissie van een viertal zorginstellingen hier in Brabant: de Zorgboog, Savant, Vitalis en Archipel.

De Zorgboog staat klaar voor alle generaties in de Peelregio. Jong en oud, kan bij de Zorgboog terecht voor een breed pakket aan diensten in wonen, welzijn en zorg. De Zorgboog heeft zo’n 2.400 medewerkers en meer dan 1.200 vrijwilligers en is werkzaam in Helmond, Gemert, Deurne, Beek en Donk, Aarle Rixtel en Someren Eind.
Savant werkt ongeveer in hetzelfde gebied en levert ook een breed pakket aan diensten voor zorg, wonen en welzijn.
Vitalis biedt professionele zorg op het gebied van welzijn, zorg en wonen in alle fases van het ouder worden, in Eindhoven, Geldrop en Heerlen. Zelfstandig (thuis)wonen is het uitgangspunt. Bij Vitalis werken ongeveer 3.000 mensen en ruim 1.200 vrijwilligers.
Archipel, met 3.500 werknemers en 1.000 vrijwilligers, biedt vele vormen van zorg en behandeling en heeft een brede dienstverlening in (ouderen)zorg, welzijn en wonen. Dat doen ze thuis en in haar zorgcentra en verpleeghuizen. Voor inwoners van Eindhoven, Veldhoven, Nuenen, Best en Son & Breugel. Samen zoeken naar wat wél kan en zo lang mogelijk je eigen leven blijven leiden.

Daarnaast was ik onafhankelijk voorzitter van de Calamiteitencommissie van deze zorgorganisaties, samen met de specialist ouderengeneeskunde en betrokken verpleegkundigen. Onze taak was het rapporteren na een incident of ongeval aan de Inspectie Gezondheidszorg en verbeteringen voorstellen.

Ik was medeoprichter en al weer vijf jaar voorzitter van de wijkraad van Kloostervelden. Doel van de wijkraad is het bevorderen van integratie tussen reguliere bewoners en bewoners van Kempenhaeghe op Kloostervelden. Ik ben afgetreden in maart 2025. We hebben goede contacten met de dorpsraad van Sterksel.

We hebben een prachtige wijkkrant “Veldwerk” met een gevarieerd informatieaanbod met betrekking tot Kloostervelden, die alle bewoners van Kloostervelden vier keer per jaar gratis ontvangen. Ook voor de andere inwoners van Sterksel is een aantal exemplaren beschikbaar. De krant wordt ook gepubliceerd op de website van Sterksel, sterksel.nu.’

Doe of deed je nog ander vrijwilligerswerk? ‘Als ik alles zo op een rijtje zet, schrik ik er zelf eigenlijk wel een beetje van. Oh, ik heb nog iets. Zo’n jaar of 4, 5 ben ik ook chauffeur. Toen ik 75 was ben ik daarmee begonnen. Ik rijd een dag of drie per week met een busje van Kempenhaeghe met bewoners van ons buitenhuis in Someren naar verschillende plaatsen (dagbesteding, werkplaats, paramedische dienst etc.) toch altijd wel een uur of 20 per week. Ik begin te merken dat het gesjouw met rolstoelen en rollators wat meer energie vergt, maar om mijn conditie enigszins op pijl te houden is dat wel goed.’

Nog een laatste opmerking? ‘We hebben het hier erg naar onze zin. Mariet die veel van de natuur houdt, werkt graag in de kruiden- en verftuin op Kloostervelden en we zijn hier destijds ook met bijen aan de slag gegaan. Nee, vervelen doen we ons niet.’

Meer vrijwiligers in beeld >>>