Angelien tegenkomen betekent de bescheidenheid in persoon ontmoeten. Stoefen (Budels voor opscheppen) is haar vreemd. Dat houdt echter niet in, dat zij geen frisse ideeën heeft of deze niet met overtuiging weet te delen.  

Angelien (Budel 1965) is geboren op de Buulder Berg, zo ongeveer op de grens van Budel en Gastel. Zij was de oudste in het gezin met vier kinderen, twee meisjes en twee jongens.
 
‘Mijn vader is Toon Kees, ook geboren in Budel. Hij was boer op het gemengde bedrijf met melkkoeien, vleesvarkens en akkerbouw. Ploegen, zaaien, maaien en oogsten: we deden het allemaal zelf. Er werd niks uitbesteed. Gevolg was, dat er op ons bedrijf altijd werk was, ook voor de kinderen. Mijn moeder is Lina Koolen, afkomstig uit Bergeijk. Zij was met hart en ziel boerin en dat is ze heel haar leven gebleven.  
 
We zijn opgegroeid in een fijn, warm gezin, waar veel werk te doen was. Als we uit school kwamen was het omkleden en helpen. Elke dag. Tijd voor vakanties, sporten, hobby’s of bij andere kinderen gaan spelen, was er niet veel. Wij, als kinderen, hebben het werk op de boerderij altijd graag gedaan en ik doe dat nu nog met veel plezier.’ Heb je altijd op de boerderij gewerkt? ‘Nee. Toen ik van school afkwam ben ik in Budel-Schoot in een bakkerswinkel gaan werken en in het gezin van de bakker. Daar heb ik gewerkt tot de geboorte van oudste dochter, Caroline, in 1991.  
 
In 1987 ontmoette ik Nico de Werdt in de City Bar in Budel en in maart 1989 zijn we getrouwd. De familie De Werdt boerde in Leende en in Sterksel en ze hadden, net als bij ons thuis, een gemengd agrarisch bedrijf. Wij zijn op Sterksel gaan wonen en we hebben een deel van het bedrijf overgenomen en in de loop van de jaren uitgebreid.’ 

Nico en Angelien hebben vier kinderen, drie dochters: Caroline, Chantal en Danielle en een zoon, Nick. ‘Onze dochters hebben alle drie een afgeronde opleiding in de zorg en ze werken ook alle drie in de zorg. Daar ben ik wel trots op. Eigenlijk zou ik dat zelf ook wel graag gedaan hebben.  
Onze zoon heeft een afgeronde monteursopleiding en een agrarische opleiding.

Alle kinderen zijn uitwonend en hebben een relatie. Nick runt samen met Nico en mij de boerderij. Hij heeft ook enkele jaren bij de Bedrijfshulpverlening gewerkt, wat inhoudt dat je zieke of door ziekte afwezige boeren vervangt. Zo’n aanvraag kwam soms onverwachts. De dochters konden alle drie inspringen op de boerderij, als dat nodig was.  

Het is niet altijd rozengeur en maneschijn geweest op de boerderij. Zij kregen te maken met varkenspest en blauwtong en op 16 december 2022 werden zij geconfronteerd met een grote brand. ‘Om 4:15 uur werden we wakker gemaakt door de krantenbezorger. We beschouwen het als veel geluk hebben bij een ongeluk, dat we de koeien allemaal veilig naar buiten hebben gekregen.’    

Heb je hobby’s ? ‘Mijn grote hobby, is lezen. Ik lees graag, vooral geschiedenisboeken en romans die zich hier in de streek afspeelden. Boeken over de Eerste en Tweede Wereldoorlog en streekverhalen over Brabant en de grensstreek, hebben mijn speciale belangstelling.’ Welke twee boeken zou je niet willen missen? 'De Tatoeëerder van Auschwitz van Heather Morris en De jongen die zijn vader naar Auschwitz volgde, van Jeremy Dronfield.’  

‘Sinds enkele jaren doe ik wat aan stamboomonderzoek, zowel van de familie Kees als van de familie De Werdt. Ik kan er wel in opgaan.’ 

Wat doe je aan vrijwilligerswerk? ‘Ik ben mantelzorger geweest bij twee tantes. Behalve gezelschap houden en samen dingen doen, deed ik allerlei voorkomende klusjes in en rondom huis. En bij mijn ouders thuis heb ik jarenlang gepoetst toen mijn moeder dat niet meer kon.  

In 2006 ben ik gevraagd voor het Oranjecomité en Sint Nicolaascomité. Het Oranjecomité verzorgt de activiteiten rond Koningsdag en de Dodenherdenking op Kloostervelden. Het Sint Nicolaascomité zorgt voor de ontvangst van de Sint op Sterksel, de bezoeken aan de Talententoren en de ziekenbezoeken.  
 
Ik heb er goed over nagedacht toen ik werd gevraagd. We hadden een gezin met vier kinderen en een druk bedrijf, maar ik wilde graag mijn steentje bijdragen door in ons dorp iets als vrijwilliger te doen. Dat moest wel iets zijn dat te combineren was, ook op langere termijn. Ergens heel enthousiast instappen en  vervolgens binnen één of twee jaar weer stoppen, is niet mijn ding. Eigenlijk paste het Oranjecomité en het Sint Nicolaascomité me wel. Het zijn enkele korte drukke tijden en het is wat betreft tijdsinvestering goed te overzien. Na 19 jaar en ik nog steeds lid. We hebben een goeie club, met mensen die van aanpakken weten en elkaar goed verstaan.  
 
Bij de intocht van Sint Nicolaas proberen we altijd iets bijzonders te doen. Sint kwam ooit in Sterksel aan met een helikopter, met een trike, met een zweefvliegtuig, in een ziekenwagen, met paragliders (spectaculair en met veel gekleurde rook) en op Amerigo, het paard van  Sinterklaas dat inmiddels met pensioen is. En om de 3, 4 jaren met de boot. Die boot wordt dan door Nico met onze tractor in Leende opgehaald omdat het gevaarte te zwaar is om achter een auto te hangen en in de Aa te takelen. 

 Na de bijeenkomst in het dorpshuis komen Sint en zijn pieten naar ons thuis. Als het dorpshuis is opgeruimd, komen onze leden ook, om samen te eten van het diner dat onze dochters en ik samen met nog een lid van het Oranje Comité hebben gemaakt. Ik sta op die zondag ’s morgens om zeven uur al in de keuken, maar het is de moeite waard. Het is een gezellige afsluiting en onze huiskamer zit dan helemaal vol. Ik maak ook de pakketten voor de zieken in ons dorp. Zij kunnen gratis worden aangemeld. 

Op 26 april organiseren we een Koningsavond, waar iedereen uit Sterksel welkom is. Vroeger was het er wat drukker dan tegenwoordig maar de gezelligheid is gebleven. Op Koningsdag, 27 april, beginnen we met de aubade voor de kerk. Daarna gaan de aanwezigen in optocht achter de muziekverenging aan naar het dorpshuis, voor activiteiten voor de jeugd en de ontvangst van de gedecoreerden. Toen onze kinderen nog jong waren hielpen zij geregeld mee met de activiteiten voor de jeugd en zorgden zij dat er op pony’s kon worden gereden.  

Elk vijfjarig jubileum van onze comités wordt gevierd met een ontbijt, waarbij de melk van ons bedrijf komt. De Sjef Driessenszaal, waar elke inwoner van Sterksel welkom is, zit dan helemaal vol.  
 
Ook organiseert het comité de jaarlijkse Dodenherdenking op het Oorlogskerkhof op Kloostervelden. De herdenking in het groen met zingende vogels op de achtergrond is sfeervol en heel indrukwekkend. De belangstelling neemt elk jaar toe en we krijgen veel complimenten. Ik vind het fijn dat ik deze herdenking mee mag organiseren. Het is iets heel speciaals.’  

Nog een laatste opmerking?
'Vrijwilligerswerk is mooi, maar het moet wel bij je passen.' 

Meer vrijwiligers in beeld >>>