Ik ben geboren in Horssen bij Nijmegen in 1919 . Toen ik drie jaar was, in 1922 verhuisden wij naar de Panhoeve in Sterksel. Ik heb mijn hele leven op Sterksel gewoond, op verschillende plekken. Van de Panhoeve verhuisde onze familie naar de Theresiahoeve op het Chijnsgoed. Dat was in 1932. Toen ik trouwde verhuisde ik met mijn man naar de Vonderweg, bij het spoor, in 1946.
De School
Toen het tijd was om naar school te gaan in 1926 liep ik, samen met mijn broertjes, elke dag weer die lange weg van een uur. We konden van weg wisselen. Soms liepen we de hele Pandijk af en dan weer de Stoeiing. Op onze weg vonden we altijd wel weer wat ter afleiding. Bijvoorbeeld we gingen vrouwtje Stiphout plagen, die aan de Pandijk woonde, of haar neefje in de sloot duwen. Een keer hebben we het kalf van vader van Hienen losgemaakt en toen kwam vader van Hienen achter ons aan met de riek de hele Stoeiing over. Dat waren leuke en spannende dingen voor ons. De school bestond in de 20er jaren uit twee lokalen. De Heer Schilleman was het hoofd en verder kreeg ik nog de juffen Smissen, Vrijdag en Poelvoorde.
De school werd in ongeveer 1928 uitgebreid. Later, toen in 1955 een moderne nieuwe school werd gebouwd, werd het oude gebouw gebruikt als dorpshuis. De meesterswoning werd het wit-gele kruis en zuster Beune ging daar ook wonen.
In 2006 is deze school ook weer gesloopt en nu staat er een zeer moderne school plus een groot aantal huizen op deze plek. Meerdere generaties van mijn familie hebben op die scholen gezeten. Nu nog zitten er kleinkinderen van mij in Sterksel op school. In minder dan 100 jaar zijn er dus drie scholen gebouwd !
Na de lagere school heb ik bij verschillende families in Sterksel gediend, totdat ik in 1946 trouwde met A.Jacobs. Wij woonden tot 2005 aan de Vonderweg. En nu woon ik alweer een aantal jaren hier naar volle tevredenheid.
Het vervoer
Toen ik klein was en in de Panhoeve woonde , kwam dokter Kwisthout op de fiets ! als er iemand ziek was of bij een bevalling bijvoorbeeld.. Hij is later geneesheer op Providentia geworden. De eerste auto die wij zagen, was van Nard Wouters die op de weg naar Someren woonde. Wij zelf deden alles te voet of met paard en wagen.
In 1926, toen ik communie deed, ging ik met mijn moeder met de trein naar Eindhoven vanuit Sterksel station ! Verder deden wij de meeste boodschappen in Maarheeze te voet of met paard en wagen.
Broer Gerrit bracht pakjes rond voor van Gend en Loos. Soms viel hij op de bok in slaap en dan parkeerde het paard de wagen zelf in de schuur !
Het spoor station werd opgeheven, maar de studenten van de Paters konden in-en uitstappen. Op de overweg zijn ook veel ongelukken gebeurd toen ik aan de Vonderweg woonde. Een echtpaar Pompen tijdens een kermis, een vrouw en 2 mensen op een scooter zijn dodelijk verongelukt. In 1965 was er een aanrijding met een vrachtwagen met gasflessen die gevaarlijke ontploffingen en veel herrie teweeg bracht. De chauffeur is toen ook verongelukt.
Toen ik in 1942, tijdens de oorlog, in de Theresiahoeve woonde, was er op het spoor vlakbij een luchtaanval. Mijn zusjes, die er vlakbij speelden, waren van schrik in een rioolbuis gekropen, dus toen de familie naar het ongeluk ging kijken vonden ze hen daar gelukkig terug.
De Theresiahoeve is nu gesloopt. Broer Gerrit en daarna zijn zoon Gerrie hebben daar geboerd. Nu is dat varkensbedrijf van Asten.
Enkele herkenningspunten door de tijd heen.
Bij ons in de buurt woonde Oudenrijn in een ton. Hij trok met zijn beer langs de boeren. Dat was een aparte figuur, maar hij was wel heel intelligent.
Van de gebouwen die in Sterksel stonden en nu weg zijn ken ik vooralhet boerderijtje van Boerenkamp aan de Dreef. Daar ging ik tussen de middag mijn boterham opeten en kreeg dan thee van de grootmoeder.In de bollenschuur aan de Dreef heeft ook, in het begin, de familie Kamphuis gewoond. Mijn zus heeft daar gediend. Hun zoon komt nog regelmatig naar Sterksel op bezoek Hij is dokter.
De kerk
Bij de kerk stond een groot wit christusbeeld. De kleding was heel echt weergegeven. En op het bordje stond volgens haar : Sterksel aan zijn koning.
Van de verschillende pastoors die ik heb gekend, vind ik Vervoordeldonk de aardigste.
JULE TROMP-JACOBS : (93 jaar in 2012) interview door Annemarie Noordman
.jpg){kind=small}
.jpg)